Zespół Łuszczarni Ryżu

We wrześniu 1927 r. spółka Łuszczarnie i Młyny Krakowskie zawarła jako pierwsza firma prywatna umowę z na dzierżawę placu przy Nabrzeżu Indyjskim. Budowę kompleksu Łuszczarni Ryżu rozpoczęto niebawem i już pod koniec tego samego roku zaczął ukazywać się pierwszy i najbardziej charakterystyczny z obiektów architektonicznych gdyńskiego portu okresu międzywojennego. Całkowitą realizację przeprowadziło Przedsiębiorstwo Budowlane Kazimierz Krzyżanowski i Spółka.

Na zespół zabudowań Łuszczarni, poza najważniejszym budynkiem produkcyjnym, składał się obszerny magazyn, wolno stojący budynek administracyjny, budynek mieszkalny, portiernia i kotłownia z warsztatami. Wszystkie elewacje zaprojektowano z zastosowaniem dwubarwnych pasów, położonych horyzontalnie i niejako grupujących otwory okienne. Swoimi biało-czerwonymi barwami obiekt nawiązywał do kolorystyki polskich barw narodowych. Na froncie budynku administracyjnego, na tle fakturalnej dekoracji ceglanej zastosowano dodatkowo metalowe detale nawiązujące do art déco. Pod względem stylowym gdyńską Łuszczarnię Ryżu należy przyporządkować do awangardowego nurtu modernizmu, jakim był funkcjonalizm.  

Łuszczarnia, określana potocznie „ryżownią”, była nowoczesnym, w najwyższym stopniu zmechanizowanym przedsiębiorstwem. Podczas procesu łuszczenia w budynku fabrycznym pracowało zaledwie pięciu wykwalifikowanych robotników, którzy jedynie doglądali pracy maszyn. Ziarnko ryżu w ciągu 25. minut przechodziło kolejno przez 16 różnych maszyn, by wreszcie, bez udziału rąk ludzkich, trafić do worka. Inną nowinką techniczną było układanie w magazynie worków z ryżem do wysokości 14 m za pomocą specjalnych elektrycznych wind.