YMCA Gdynia

Budynek YMCA zaprojektowany został przez warszawskich architektów – Stefana Kozińskiego i Bohdana Damięckiego. Ich projekt stylowo odnosił się do charakterystycznych elementów budowli YMCA na świecie, przede wszystkim poprzez wykorzystanie ceglanej fasady oraz odwołanie do ówczesnych modernistycznych trendów architektonicznych.

Budynek składa się z dwóch głównych brył – czterokondygnacyjnej prostopadłościennej części, zwróconej frontem ku ulicy Derdowskiego, z cofniętym poddaszem i wysuniętą klatką schodową widoczną od strony wewnętrznej – oraz niższej części budowli, rozciągniętej wzdłuż ulicy Żeromskiego, a przeznaczonej na dwupoziomową salę gimnastyczną.

Część frontową charakteryzuje dość prosty i schematyczny układ. Jej trzy najwyższe kondygnacje rozwiązane zostały w ten sam sposób i dzielą ścianę na jedenaście osi okiennych. Po ich lewej stronie umieszczony został jasny napis YMCA o wysokości równej trzem kondygnacjom. Pierwsze piętro z wejściem, do którego prowadzą wysokie schody, ma trzy szerokie okna rozdzielone lizenami oraz jedno mniejsze, kwadratowe. Od lewej strony zostało ono ograniczone ciekawym układem rzeźbiarsko-przestrzennym zbudowanym z cegieł ułożonych jedna na drugiej, zorientowanych pod kątem w stosunku do płaszczyzny ściany. Nie jest to jedyny przypadek niecodziennego wykorzystania cegły w funkcji dekoracyjnej widoczny w budynku YMCA. Również w bryle klatki schodowej, na prawie całej jej wysokości, cegły wysunięto nieznacznie poza lico ściany i połączono z wbudowanymi w mur pojedynczymi luksferami. Kompozycja ta nadaje ścianie interesującą fakturę. Oglądać ją można w całej okazałości również od wewnątrz, gdzie funkcjonuje już nie tylko jako dekoracja, ale także źródło światła dla przestrzeni dwutraktowej klatki schodowej. Uzupełniona została tam żeliwnymi barierkami.

Niższa część budynku wyróżnia się opływowymi kształtami narożników oraz wysuniętych spoza lica ściany okien wstęgowych. Znajdująca się pod nimi część ceglana oddziela je od luksferowego wykończenia ściany. Bryłę wieńczy mocno wysunięty gzyms.

Cały budynek, pomimo zastosowania różnic poziomów oraz połączenia linii prostych z obłymi, tworzy spójną całość, wyróżniającą się na tle innych gdyńskich realizacji architektonicznych.