Willa „Ala”

W dniu 12 grudnia 1934 roku, w Wydziale Technicznym Komisariatu Rządu w Gdyni wydano pozwolenie na budowę domu mieszkalnego na Kamiennej Górze, przy ul. Sienkiewicza 27. Jego projektantem był absolwent Wydziału Architektury Politechniki Lwowskiej (1922), Stanisław Ziołowski a inwestorem – Jan Mieszczanowski, rzeczoznawca portu w Gdyni.

Budynek ukończono w sierpniu 1935 roku, a prace budowlane nadzorował autor projektu.

Powstała wolnostojąca, czterokondygnacyjna willa, położona na rozległej, opadającej tarasowo działce, sięgającej krawędzi klifu nadmorskiego.

Jej nazwa – „Ala”, związana jest z córką Jana, Aliną Mieszczanowską, ówczesną studentką Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Rozczłonkowana, niejednorodna bryła, z płaskim dachem i asymetrycznymi elementami o zróżnicowanej wysokości, wzajemnie się przenikającymi, wiążą willę „Ala” z nurtem funkcjonalizmu ekspresyjnego. Nieregularnie podzielone elewacje budynku są geometrycznie akcentowane poziomami: tarasu na dachu, balkonów – jednym, kubicznie zakończonym od strony ogrodu i drugim, opływowym, harmonijnie łączącym dwie płaszczyzny elewacji fontowej oraz pionami słupowych podcieni – wychodzącym na ogród oraz wejściowym.  

Willa posiada kilka rodzajów okien –  na elewacji frontowej, duże, w kształcie leżącego prostokąta, 8-kwaterowe, oraz małe, ujęte wspólnym pionowym obramieniem wyznaczające bieg klatki schodowej. Od strony północnej umieszczono zaś małe, jednokwaterowe, prostokątne, grupowane w rzędach
i pionach otwory okienne, zaś na piętrze elewacji południowej zaprojektowano efektowne przeszklenie ogrodu zimowego z widokiem na morze – okno podzielone na 24 kwatery.

Budynek wzniesiony został z cegły ceramicznej a jego elewacje wykończono grubą warstwą tynku wapienno-cementowego z dodatkiem miki. Poziom parteru dekorowany jest subtelnym skośnymi nacięciami w tynku układającymi się we wzór kratki a pod pionową linią okien elewacji frontowej przebija dawny napis: ALA.

Willa, otoczona została ogrodem z elementami małej architektury – schodami między poziomami oraz murkami oporowych z niewielkim basenem na osi elewacji wschodniej.

Od strony ulicy występuje ogrodzenie złożone z murowanych słupków i siatki segmentowej.

W budynku pozostawiono oryginalne drzwi frontowe, drewniane, jednoskrzydłowe z prostokątnym przeziernikiem i mosiężną klamką.

Na klatce schodowej, powyżej parteru zachowana została pierwotna jasnoszara posadzka lastrykowa, z obramowaniem w kolorze grafitowym na spocznikach. Oryginalne są także schody z pełną, murowaną balustradą, o drewnianej, giętej poręczy

Na elewacji od strony północnej zachował się również przedwojenny maszt flagowy oraz izolatory a nad podcieniem wejściowym –metalowa, podświetlana latarenka adresowa.