Kościół pw. Świętej Rodziny w Gdyni Grabówku

Zaprojektowany przez inż. Jerzego Müellera kościół pw. św. Rodziny w Gdyni ma jedno z najmniejszych wnętrz kościelnych w mieście. Historia jego budowy zaczyna się z początkiem roku 1931. Ostatecznie zdecydowano się na wybudowanie kościoła z plebanią dla dwóch księży. Budowa doszła do skutku m.in. dzięki wsparciu Pierwszego Polskiego Towarzystwa Kąpieli Morskich, które podarowało 15 tys. sztuk palonej cegły, oraz darowi Anny Konkel, która przekazała pod budowę parcelę o powierzchni 1250 m². W budowę świątyni zaangażowali się również parafianie, nie tylko wspierając ją datkami, ale także wytrwale pomagając w pracach budowlanych.

W dniu 30 marca 1931 roku kuria biskupia wprowadziła pewne poprawki do projektu Müellera – zalecono zintegrowanie wieży z bryłą kościoła oraz nadanie mu bardziej sakralnej aury. Nad całym procesem pieczę sprawował ks. Wojciech Surman, pierwszy proboszcz parafii, który szczegółowo opisywał poszczególne etapy budowy w kronice (ilość i rodzaj dostarczanych materiałów, przebieg robót budowlanych etc.), pojawiają się w niej nawet wzmianki o niekorzystnych warunkach pogodowych. Jak głosi jedna z notatek, w czasie uroczystości poświęcenia kamienia węgielnego udało się zebrać kwotę 2369 zł i 2 gr.

Uroczyste poświęcenie nowego kościoła odbyło się w dniu 11 października 1931 roku. Poświęcenia dokonał ordynariusz apostolski diecezji chełmińskiej, ks. biskup Okoniewski.

Kościół pw. św. Rodziny był pierwszym z trzech kościołów gdyńskich wzniesionych na początku lat 30. XX wieku poza obrębem centrum. Jako głównego wykonawcę zatrudniono firmę Ge-Te-Pe, którą prowadzili inż. Stefan Jaroszewski i inż. Romuald Müeller.

Jednonawowy, pokryty łagodnym, dwuspadowym dachem kościół został wzniesiony na rzucie prostokąta, podobnie jak przylegająca do niego wieża. Budowla reprezentuje  funkcjonalizm w odmianie purystycznej. Część powierzchni ścian została pokryta cegłą licową, część otynkowana. U góry znajduje się ścianka klinkierowa podtrzymująca krzyż. Od strony prezbiterium i chóru świątynię zamyka prosta ściana. We wnętrzu kościoła znajdują się cztery przęsła z żelbetu.

W kościele pw. św. Rodziny zachowało się kilka obiektów i elementów architektonicznych z okresu międzywojennego. Są to fragmenty oryginalnej posadzki o mocno kratowanych płytach, schody z balustradą, niektóre klamki, krucyfiks, drzwiczki do tabernakulum (z przedstawieniem zwróconych ku sobie klęczących aniołów), lichtarz, a także figury Matki Boskiej, Chrystusa i Chrystusa Ukrzyżowanego. W zewnętrznej bryle kościoła znajdują się również oryginalne klinkiery.

Chociaż kościół pw. św. Rodziny uniknął zniszczeń w czasie zawieruch II wojny światowej, konieczne było przeprowadzenie prac renowacyjnych.