Informacje
Powiązane
Przed II wojną światową kamienica Pawła Skwiercza stanowiła przykład czterokondygnacyjnego budynku mieszkalnego z dużymi mieszkaniami, rozmieszczonymi po dwa na każdym z pięter. Jej główna, sześcioosiowa część zwieńczona była uskokową attyką z czterema oknami. Części boczne, dwuosiowe, wydzielono z fasady za pomocą boniowanych lizen. Parter budynku odcinał się od pięter szerokim, gładkim fryzem, zamykającym od góry pasmowe boniowanie kamienicy.
Obecnie, wskutek zniszczeń wojennych, kamienica ma znacznie uproszczone opracowanie architektoniczne. Jej pierwsza kondygnacja oddzielona jest od pozostałych oraz cokołu za pomocą listew gzymsowych. W tej części okna dwudzielne ujęto w pionowe pasy, przywodzące swoją formą na myśl okiennice. W części głównej natomiast osie okien oddzielone są od siebie za pomocą filarków międzyokiennych, a poszczególne piętra przy użyciu kwadratowego, obramionego wgłębienia. Elementy te nadają rytmiczny charakter fasadzie, którą zamyka gładki fryz z gzymsem oraz umieszczoną ponad nimi attyką o nieregularnej wysokości.
Skromne, prostokątne wejście zwieńczone półkolistym nadświetlem prowadzi do wnętrza budynku. Część korytarza wyłożona została białymi płytkami w ciemnych obramieniach, tworząc tym samym bardzo prosty, lecz efektowny układ kolorystyczny. Kontrastuje z nim pistacjowa barwa metalowej balustrady dwubiegowej klatki schodowej z „duszą” (w pierwotnej wersji kamienicy w części tej umieszczona była winda). Kolor ten zdobi również dolną cześć ścian wnętrza oraz niektóre elementy architektoniczne, jak na przykład obramowanie półkoliście zamkniętego przejścia z nadświetlem.
Zdjęcia
