Informacje
Powiązane
W latach 1927-1928 przy ul. Portowej 4, na terenie Oksywia tuż przy granicy z Gdynią, powstała pierwsza wielkomiejska kamienica gdyńskiego śródmieścia. Jej inwestorką była Emilia Wojewska, właścicielka restauracji i hotelu „Pod Starym Dębem” a projektantem i kierownikiem prac budowniczy Roman Wojkiewicz. Był on absolwent Państwowej Szkoły Budowniczej w Poznaniu.
Kamienica jest trzypiętrowa, z czterema lokalami handlowymi i usługowymi na parterze i szeroką bramą przejazdową.
Jej siedmioosiową elewację zdobią umieszczone w jej centralnej części cztery pilastry w porządku jońskim z głowicami o eliptycznych zwojach ze zwisami –układami ornamentalnymi złożonymi z liści i owoców podwieszonymi tylko w jednym punkcie. Pomiędzy nimi zaprojektowano sześć balkonów symetrycznie rozmieszczonych po trzy na drugim i trzecim piętrze. Budynek zdobi trójkątny szczyt z półowalnym oknem w polu tzw. wolim okiem. Nieco mniejsze okna, o podobnym kształcie rozmieszczono w dachu, po obu stronach szczytu. Jedyna w swoim rodzaju, bogata oprawa elewacji jest czytelnym nawiązaniem do form klasycyzmu akademickiego.
Na każdym piętrze mieszczą się dwa duże, ponad 100 m² czteropokojowe mieszkania. Właścicielka kamienicy mieszkała na II piętrze, pod numerem 5.
Ściany wykonano z cegły ceramicznej pełnej a stropy umieszczono na belkach drewnianych.
Kamienica była wyposażona w centralne ogrzewanie i instalację elektryczną.
Kuchnie wyposażone były w kuchnie kaflowe i drewniane podłogi, w łazienkach posadzka wykonana była ze szlifowanego betonu w kolorze bordowym, w pokojach ułożone były parkiety dębowe.
W kamienicy zachowało się wiele elementów z oryginalnego wyposażenia, m.in.: na elewacji od strony ul. Portowej okna podzielone dwoma słupkami i ślemieniem na 6 pól, metalowa balustrada balkonów z motywem zgeometryzowanych kwiatów, dębowe drzwi wejściowe składające się z trzech skrzydeł w konstrukcji ramowo-płycinowej z nieruchomym nadślemiem podzielonym szprosami na 12 kwater. We wnętrzu kamienicy pozostała oryginalna posadzka w bramie przejazdowej z szarego lastryka otoczonego bordową ramą oraz klatka schodowa z drewnianymi schodami, poręczą i ażurową balustradą z motywem kratownicy. Na ścianach zachowały się także wejścia kominowe do kanałów wentylacyjnych oraz oryginalne drzwi do mieszkań, drewniane, dwuskrzydłowe, ramowo-płycinowe z przeszklonym naślemiem (z trzema szprosami dzielącymi je na 4 kwatery), ze szkleniem w 2/3 wysokości i prostokątną płyciną poniżej. Szklenie z geometrycznymi poddziałami- w środkowej części romb, dwa trójkąty i cztery trapezy – jest nawiązaniem do modnego w latach 20. kubizmu.
Na klatce schodowej pierwotna jest również stolarka okienna z mechanizmem zamykającym o podziale okna na 17 kwater. Obecne szklenie jest wtórne; pierwotnie szyby były w nich kolorowe: kobaltowe, żółte i zielone.
W dniu 20.12.2004 r. budynek został wpisany do Rejestru Zabytków Nieruchomych Województwa Pomorskiego pod nr 1752 (1248).
Zdjęcia
