Budynek Instytutu Meteorologii

Budynek Instytutu Meteorologii został zbudowany w 1927 roku według projektu Tadeusza Doberskiego, chociaż jego górna część, obejmująca ostatnią kondygnację i zwieńczenie, pochodzi z roku 1929 i jest autorstwa Wacława Tomaszewskiego. 

Budynek sprawia wrażenie zgeometryzowanej i bryły. Jest pięciokondygnacyjny, wolnostojący i przykryty płaskim dachem. Część środkowa fasady budynku jest wyeksponowana za pomocą nieznacznie wysuniętego ryzalitu. Znajduje się w nim centralnie umiejscowione wejście

Wysoki parter we wszystkich czterech elewacjach podkreślają pasmowe boniowania.

Górna część elewacji ma w środkowej części jedno okno, a po jego bokach znajdują się trzy rzędy po trzy symetrycznie rozmieszczonych okien. 

Budynek posiada w górnej części gzyms wsparty na konsolach. Charakterystyczny element, czyli stalowa wieża pomiarowa, wieńczy całość i stanowi przeciwwagę dla ciężkiej monumentalnej bryły swoją ażurową i lekką konstrukcją. 

Całości dopełniają stalowe, efektowanie ukształtowane elementy balustrad nawiązujące do stylu art déco.