Był absolwentem Wydziału Architektury Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, autorem licznych projektów odnoszących się do form historycznych, a pośród nich m.in. budynków Politechniki Warszawskiej, biblioteki i bramy Uniwersytetu Warszawskiego, gmachu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, neorenesansowego wystroju mostu Poniatowskiego w Warszawie (wieżyczki, pawilony, balustrady), osiedla Fabryki Broni w Radomiu, pałacu Niemojowskich w Marchwaczu, kamienicy Lessera przy Koszykowej w Warszawie oraz licznych kościołów, w tym w: Radomiu, Mońkach, Pionkach, Przytyku, Druskienikach, Białobrzegach, Olbierzowicach, Osiecku, Trzeszczanach, Mełgwi czy Charłupi Małej.
W roku 1927 Szyller podpisał kontrakt rządowy na projekt gmachu biurowego dla administracji wodociągów i kanalizacji w Warszawie oraz dla Polskiego Monopolu Tytoniowego na szereg budynków magazynowo-fabrycznych i mieszkalnych (Radom, Borszczów, Grodno, Częstochowa, Gdynia i Jagielnica).
Ten wybitny polski architekt przełomu XIX i XX w., przedstawiciel historyzmu, ukształtował swoje poglądy na architekturę zgodnie z akademickim kanonem pojęć opartych na interpretacji tradycji witruwiańskiej. W swoich realizacjach Szyller w sposób doskonały operował detalem i formą nawiązującą do renesansu i baroku.