STANISŁAW WITOLD ZIOŁOWSKI (1892–1940)
Stanisław Witold Ziołowski urodził się 1 sierpnia 1892 roku we Pskowie. Polski architekt, kapitan rezerwy saperów Wojska Polskiego, członek Stowarzyszenia Architektów Polskich (SARP). Jeden z licznych przedstawicieli szkoły lwowsko-krakowskiej działających w Gdyni w okresie międzywojennym.
W roku 1992 ukończył Wydział Architektoniczny Politechniki Lwowskiej. W latach 1925–1927 piastował stanowisko wiceprezesa Koła Architektów we Lwowie. Był pierwszym prezesem Koła Architektów Polskich w Gdyni, z racji swojego doświadczenia we wcześniejszych pracach organizacyjnych (jego zastępcą został Stanisław Świątkiewicz).
W 1935 roku zdobył I nagrodę w konkursie zorganizowanym przez Bank Gospodarstwa Krajowego na budynek mieszkalny. Wkrótce po tym rozpoczął pracę nad projektem domu mieszkalnego Funduszu Emerytalnego Pracowników Gospodarstwa Krajowego w Gdyni (tzw. bankowca, budowanego w trzech etapach, w okresie od 1935 do 1937). Stanisław Ziołowski jest autorem kilku projektów architektonicznych zrealizowanych w Gdyni: willi „Ala” przy ul. Sienkiewicza 27, kamienicy Kazimierza Kolińskiego oraz domu czynszowego Konopków przy ul. Słupeckiej 9 (1937–1938).
Wraz z architektem Zbigniewem Kupcem stworzył też projekt Szpitala Powszechnego dla Gdyni wraz z Instytutem Chorób Tropikalnych, jednak wybuch II wojny światowej uniemożliwił jego realizację. Innym niezrealizowanym projektem obu architektów była siedziba Banku Cukrownictwa w Gdyni z 1939 roku. Stanisław Ziołowski i Zbigniew Kupiec zaprojektowali także kamienicę przy ul. Abrahama 37 oraz w 1935 roku kamienicę Bolesława i Genowefy Orłowskich przy skrzyżowaniu ulic Abrahama i 10 Lutego (obecnie kamienica CB Rococo).
Stanisław Ziołowski uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 r. Został rozstrzelany w maju 1940 roku w Charkowie.