Urodzony w Warszawie w 1879 roku. Początkowo studiował architekturę na Politechnice Warszawskiej, którą jednak opuścił w 1905 roku i naukę ukończył rok później w Karlsruhe.
W swoich projektach nawiązywał głównie do modnej ówcześnie architektury dworkowej (np. dworce w Wilanowie i Klarysewie) oraz stylów historycznych (Dom Akademiczek, Dom Księży Emerytów w Warszawie). W twórczości Jakimowicza znaczące miejsce zajmują projekty sakralne w Warszawie oraz na prowincji. Był również autorem budynków mieszkalnych i społecznych. Koniec lat dwudziestych wprowadził do jego projektów bardziej nowoczesne formy, co zauważyć można w budynku Banku Gospodarstwa Krajowego w Gdyni.
Jakimowicz pełnił wiele funkcji na polu zawodowym związanym z architekturą. Działał m.in. jako budowniczy okręgowy i kierownik Wydziału Budowlanego w Warszawie, dyrektor departamentu w Ministerstwie Robót Publicznych, prezes Koła Architektów w Warszawie, członek Rady Stowarzyszenia Architektów Polskich oraz etatowy architekt Banku Gospodarstwa Krajowego. Pracował również w Biurze Odbudowy Stolicy. Odznaczony został w 1924 roku Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Zmarł w Warszawie w 1960 roku i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim.