Realizacje
JERZY MÜLLER (1889–1963)
Urodzony w 1889 roku przedwojenny gdyński architekt. Przez dwa lata odbywał studia na Politechnice Lwowskiej, w późniejszym okresie na Politechnice Monachijskiej na Wydziale Architektury, gdzie w roku 1912 uzyskał dyplom.
Po przybyciu do Gdyni w roku 1920, wraz ze swoim wspólnikiem założył jedno z pierwszych gdyńskich przedsiębiorstw zarejestrowanych w Rejestrze Handlowo-Administracyjnym („Gont” Pomorskie Towarzystwo Budowlane, inżynierowie J. Müeller & A. Rybiński), które upadło trzy lata później.
Przez jakiś czas architekt przebywał w Radomiu, gdzie działał w Dyrekcji Kolei Państwowych. Do roku 1927 był zatrudniony w Ministerstwie Robót Publicznych.
W roku 1929 przyjechał ponownie do Gdyni, gdzie objął kierownictwo Oddziału Zabudowy Komisariatu Rządu. Był także działaczem Komitetu Rozbudowy Miasta jako rzeczoznawca Banku Gospodarstwa Krajowego. Jest autorem projektu kościoła pw. Świętej Rodziny w Gdyni Grabówku przy ul. Kołłątaja 40 (pierwszego z trzech kościołów gdyńskich wzniesionych na początku lat 30. XX wieku poza obrębem centrum) i grupy gdyńskich kamienic, m.in. kamienicy Elizy Nebe przy ul. 10 lutego 32 (jego pierwsza gdyńska realizacja oddana do użytku w dniu 15 października 1934 r.), kamienicy Jana Smaluka przy ul. Świętojańskiej 120 oraz kilku kamienic zaprojektowanych we współpracy z architektem Stefanem Reychmanem, w tym kamienicy gdyńskiego Kaszuby, Jana Kurra, przy ul. Świętojańskiej 73 oraz kamienicy Józefa Skwiercza przy ul. Świętojańskiej 23 (1935 r). Inną wspólną realizacją obu tych architektów był awangardowy projekt Zespołu Miejskich Hal Targowych przy ul. Wojciecha Radtkego w Gdyni, który został poświęcony i oddany do użytku w dniu 11 listopada 1937 roku.
W roku 1934 Jerzy Müeller zaprojektował Willę Bliźniaczą przy ul. Korzeniowskiego, a trzy lata później – willę dla Romualda i Anny Żukowskich przy ul. Tatrzańskiej 19. W październiku 1938 roku zakończono budowę willi przy Kasztelańskiej 8, która została zaprojektowana przez Müellera dla dyrektora gdyńskiego oddziału firmy „Schenker”, Bronisława Romańskiego.
W roku 1938 architekt przeprowadził się z rodziną do Warszawy. Rok później powołano go do wojska, był uczestnikiem kampanii „Armii Pomorze”. W roku 1945 powrócił do Warszawy z niewoli niemieckiej. Zmarł w dniu 10 kwietnia 1963 roku. Pochowany został na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.