Realizacje
Urodził się 25 lutego 1890 roku w Petersburgu. W 1907 roku rozpoczął tam studia w Instytucie Inżynierów Cywilnych. Był współzałożycielem Koła Architektów Polskich w Petersburgu.
Od roku 1920 projektował w Starachowicach warsztaty dla fabryki amunicji i osiedla urzędniczo-robotnicze. Pięć lat później wrócił do Wilna, gdzie został zatrudniony w katedrach Historii Architektury i Budownictwa Uniwersytetu Wileńskiego. Prowadził również badania nad architekturą średniowieczną Francji i w związku z tym był delegowany do tego kraju. Pracował na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu w Wilnie, a także wykładał na Wydziale Budowlanym Państwowej Szkoły Technicznej w Wilnie. Na uczelniach tych pracował do 1945 roku. Był członkiem Komisji Urbanistycznej w Wilnie.
Na Wileńszczyźnie zaprojektował wiele kościołów, m.in. w Nowej Wilejce i Solecznikach, a także kilka szkół i pomników. Prowadził prace konserwatorskie m.in. w Ostrej Bramie w Wilnie, a także w zamkach – w Wilnie, Trokach i Krewie. Od 1934 roku powierzono mu rekonstrukcję majątku Józefa Piłsudskiego w Zułowie, w którym miało znaleźć się Muzeum Pamięci Narodowej.
Po wojnie Borowski wyjechał do Warszawy, gdzie pracował jako konserwator w Państwowej Pracowni Konserwacji Zabytków Architektury. Zajmował się również oceną zniszczeń we Wrocławiu, jednak już w październiku 1945 roku przeprowadził się do Gdańska, gdzie również przystąpił do prac związanych z odbudową. Na terenie całego Pomorza poszukiwał zdemontowanych i rozproszonych przez Niemców elementów wyposażenia wnętrz, zajmował się również zabezpieczaniem najważniejszych gdańskich zabytków. Podjął pracę na Politechnice Gdańskiej jako kierownik Katedry Historii Architektury Powszechnej na Wydziale Architektury. Prowadził wykłady z historii architektury, a później z konserwacji zabytków. Był także wykładowcą w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Gdańsku. Od 1946 roku piastował stanowisko, pierwszego po II wojnie światowej, wojewódzkiego konserwatora zabytków. Opracował pierwszy powojenny rejestr zabytków Gdańska i województwa. Projektował też nowe kościoły, w tym kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gdyni (wraz z Leopoldem Taraszkiewiczem).
Zmarł 25 października 1966 roku w Gdańsku.